Ένα σημείωμα ως πρόλογος

Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε το κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας ως την μοναδική εκδοχή. Δεν είναι όμως.
Το κάθε τι γύρω μας διαμορφώνεται και από την δική μας στάση.
Αυτήν την στιγμή, είτε μας απασχολεί είτε όχι, συμμετέχουμε στην διαμόρφωση του κόσμου όπου ζουν, αλλά και θα ζήσουν τα παιδιά μας στο μέλλον.

Συχνά έχουμε την πεποίθηση ότι κερδίζοντας περισσότερα χρήματα συνεισφέρουμε με τον καλύτερο τρόπο σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.
Τα σχολεία, όμως, και το εκπαιδευτικό σύστημα γίνονται όλο και πιο ανεπαρκή, η πόλη που ζούμε γίνεται ολοένα πιο ασφυκτική και επικίνδυνη.

Υπάρχουν δε πράγματα που δεν μπορούμε να προσφέρουμε ούτε με όλα τα λεφτά του κόσμου.
Για παράδειγμα, ο χρόνος που θα αφιερώσουμε στα παιδιά μας δεν μπορεί να αντικατασταθεί από αυτά που θα τους προσφέρουμε κερδίζοντας περισσότερα χρήματα.

Κυριαρχεί η πεποίθηση ότι η αξιοπρεπής διαβίωση δεν αποτελεί ένα επίτευγμα που αφορά το σύνολο της κοινωνίας αλλά είναι ένας προσωπικός στόχος που επιτυγχάνεται συχνά σε βάρος άλλων ανθρώπων.
Αυτό δηλώνει η διαφθορά, ο χρηματισμός, η αδιαφορία των δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων προς τις υποχρεώσεις τους.
Αυτές οι συμπεριφορές διδάσκουν την κοινωνία και διαβρώνουν ακόμα και τις στοιχειώδεις αρχές κοινωνικής συνύπαρξης.
Ωστόσο, αν επιτρέψουμε η κοινωνία μας να μεταμορφωθεί σε ζούγκλα, το καλύτερο μέλλον των παιδιών μας δεν θα είναι παρά μία πλάνη.

Η ευθύνη για το κάθε τι που συμβαίνει καθώς και για αυτά που πρόκειται να συμβούν βαραίνει και τον καθένα από εμάς.

Σε μία κοινωνία, το όραμα για ένα καλύτερο μέλλον είναι αναγκαστικά συλλογικό και μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο όταν πολλοί άνθρωποι βρίσκουν τον τρόπο να εργάζονται για αυτό από κοινού.