Η παρέμβαση όπως παρουσιάστηκε στο ιστολόγιο του Συλλόγου καταλήγει ως εξής:
«... Σας ενημερώνουμε ότι τόσο στην προκειμένη περίπτωση, όσο και σε κάθε άλλη που θα προκύψει και δεν θα υπάρξει άμεση λύση, θα προβούμε σε κάθε νόμιμη ενέργεια προκειμένου να προασπίσουμε το δικαίωμα των παιδιών μας να εκπαιδεύονται σε σταθερό σχολικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο θα επιτυγχάνονται αυτά για τα οποία έχει θεσπίσει το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Και δεν θα επιτρέψουμε τον υποβιβασμό της δημόσιας εκπαίδευσης και την αυτοακύρωσή της εξαιτίας της όποιας ανεπάρκειας και πλημμελούς άσκησης καθηκόντων από δημόσιους λειτουργούς. ...»
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν ήταν η αιχμηρή διατύπωση του αιτήματος ή η ευαισθησία του δημόσιου λειτουργού που επέφερε την άμεση ικανοποίηση του αιτήματος. Όπως και να έχει όμως αυτή η διατύπωση καταγράφει με σαφήνεια την εμπειρία που έχουν αποκομίσει πολίτες από τις συνδιαλλαγές τους με την Δημόσια Διοίκηση.
Η «ανεπάρκεια και η πλημμελής άσκηση καθηκόντων» «υποβιβάζει και αυτοακυρώνει την Δημόσια Εκπαίδευση» όπως αναφέρεται. Αλλά και όχι μόνο την Δημόσια Εκπαίδευση.
Είναι κοινή εμπειρία πολλών πολιτών, σε συναλλαγές τους με την πολιτεία να βρίσκονται αντιμέτωποι με υπαλλήλους οι οποίοι πιο εύκολα παρουσιάζουν τις δυσκολίες ως ανυπέρβλητες, ακόμα και για απλούστατα αιτήματα, παρά προθυμοποιούνται να κινηθούν για την υπέρβασή τους.
Ο πολίτης, σε κάθε περίπτωση, αδυνατεί να γνωρίζει τις δυσκολίες και έτσι δεν έχει άλλη επιλογή παρά να υποταχθεί στον λόγο του λειτουργού.
Το ενδιαφέρον σε αυτή την διατύπωση του αιτήματος βρίσκεται στο εξής σημείο:
> Λένε με λίγα λόγια οι γονείς ότι δεν έχουν λόγο να εμπλακούν στον όποιο προβληματισμό του λειτουργού καθώς αυτός κατέχει την θέση που κατέχει για να διαχειρίζεται με επιτυχία τις δυσκολίες και όχι για να τις μετακυλύει σε ανθρώπους που δεν έχουν καμμιά σχετική αρμοδιότητα.
> Διατυπώνουν ακόμα ότι δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν μέχρις ότου αυτός ο λειτουργός ασκήσει τα καθήκοντά του κατά τρόπο αποτελεσματικό ως οφείλει άλλωστε να πράξει.
> Δηλώνουν ακόμα πως γνωρίζουν ότι υπάρχει συγκεκριμένο πρόσωπο αρμόδιο για την επίλυση του προβλήματος και δεν είναι ένας αόριστος, απρόσωπος μηχανισμός, άρα από αυτό το συγκεκριμένο αρμόδιο πρόσωπο θα ζητηθούν οι ευθύνες εφόσον καταστεί απαραίτητο.
Έχουμε εμπεδώσει όλοι πλέον ότι ένας δημόσιος τομέας ο οποίος δεν ελέγχεται δημιουργεί αποστήματα που εξαπλώνονται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας και της καθημερινότητάς μας. Ο έλεγχος είναι μια πράξη δημοκρατίας που υποδηλώνει αυτοσεβασμό και διδάσκει την αξιοπρέπεια. Αυτό το απλό δείγμα ελέγχου της διοίκησης αποτελεί ίσως τον τρόπο με τον οποίο οι πολίτες μπορούν να ανακτήσουν την αξιοπρέπειά τους απέναντι σε μια κοινωνία δομημένη να τους αντιμετωπίζει αποκλειστικά ως κομματικούς πελάτες.
No comments:
Post a Comment