Σύλλογος Γονέων // Κάτι σαν ημερολόγιο /1

Φθινόπωρο 2009 και Άνοιξη 2010
Η κατάσταση που βιώσαμε πέρσι υπήρξε ιδιαίτερα αποκαρδιωτική για εμάς ως νέοι γονείς στο σχολικό περιβάλλον.
Τα προβλήματα του σχολείου και της διαχείρισής του πολλά και πολυεπίπεδα.
Οι γονείς υποταγμένοι στο μοντέλο «δεν γίνεται τίποτα» και «κοιτάω την δουλειά μου».
Τα Δ.Σ. των Συλλόγων έθεταν στόχους ερήμην της κοινότητας, μάλιστα, ειπώθηκε από τον τότε πρόεδρο ότι «αφού εσείς δεν συμμετέχετε σε αυτά που προγραματίζουμε γιατί εμείς να ασχοληθούμε με αυτά που προτείνετε εσείς;»
Την ίδια στιγμή, από την μεριά των γονέων, μια συνηθισμένη φράση ήταν «ο Σύλλογος δεν υπάρχει».
Πέραν τούτων όμως, υπήρξαν προσπάθειες ώστε να αναζητηθεί κοινός τόπος για να ανατραπεί αυτό το τέλμα.

Σεπτέμβριος 2010
Η χρονιά ξεκίνησε με το δεδομένο των αρχαιρεσιών για τα συλλογικά όργανα των γονέων όπως το Δ.Σ. του Συλλόγου, η Ένωση Γονέων, και η Σχολική Επιτροπή.
Η αίσθηση γενικής απαξίωσης προς κάθε συλλογική οργάνωση δημιούργησε την ανησυχία σε όλους τους ευαισθητοποιημένους γονείς ότι η συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες θα είναι μικρή, με κίνδυνο ακόμα και να μην είναι έγκυρες οι εκλογές.
Μέσα σε αυτό το κλίμα υπήρξε μια σειρά πρωτοβουλιών από γονείς οι οποίες υποστηρίχτηκαν από τα Δ.Σ.

Σύλλογος Γονέων // Ένα κοινωνικό πείραμα

Μπορεί ένα τελείως απομαζικοποιημένο και απαξιωμένο συλλογικό όργανο να αποκτήσει κύρος, προσελκύοντας το ενδιαφέρον των ίδιων προσώπων που μέχρι τώρα το απαξίωναν;

Η εξατομίκευση του βίου μας μάς απομακρύνει από προσπάθειες που θα έπρεπε ο καθένας μας να καταβάλει προκειμένου να επιτυγχάνεται ολοένα η αναμόρφωση του συλλογικού «κοινόχρηστου» χώρου.
Ταυτόχρονα, ο τρόπος με τον οποίο κατανοούμε την εξατομίκευση μάς καθοδηγεί να επιδιώκουμε την απόκτηση ολοένα πιο σύγχρονων αυτοκινήτων, τεχνολογικών αγαθών, τηλεοράσεων, υπολογιστών, και όλα αυτά με την τελευταία λέξη της αισθητικής και του ντιζάιν όπως διαμορφώνεται σε σχεδιαστήρια της Ιαπωνίας, της Γερμανίας και των ΗΠΑ.


Εικόνες: Nissan του 1975 και του 2010. Η τεχνολογική και αισθητική, κυρίως, αναβάθμιση των κοινόχρηστων χώρων στους οποίους διαβιούμε, όπως σχολεία, δημόσια κτίρια και χώροι, ακολουθεί αντίστροφη πορεία από αυτήν των προϊόντων που επιδιώκουμε να κατέχουμε σε ατομικό επίπεδο.

Καθώς απολαμβάνουμε αυτά τα αγαθά υψηλής τεχνολογίας και αισθητικής που διαμορφώνονται από λαούς οι οποίοι κατέχουν αυτή την τεχνολογική και αισθητική γνώση, εμείς, το περιβάλλον που διαμορφώνουμε και στο οποίο ζούμε -αλλά πιθανότατα και εμείς οι ίδιοι-, διολισθαίνουμε αδιάκοπα σε μια χυδαία πολιτισμική υποβάθμιση.
Τα σχολεία μας είναι απαράλλαχτα εδώ και πολλές δεκαετίες, τα σχολικά βιβλία γεμάτα λάθη -κακοσχεδιασμένα και κακοτυπωμένα-, η βίαιες συμπεριφορές των μαθητών από της πρώτες τάξεις του Δημοτικού αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα και το αστικό περιβάλλον καθημερινά -σε κάθε βήμα- γίνεται όλο και πιο εχθρικό.

Εικόνα: Νηπιαγωγείο στα Άνω Πετράλωνα

Η αντίληψη που αναπαράγουμε για την εξατομίκευση μάς οδηγεί στο εξής παράδοξο:
Λέγοντας ότι επιδιώκουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, είμαστε -ο καθένας χωριστά-, διατεθιμένοι να εργαζόμαστε μέχρι το βράδυ προκειμένου να είμαστε σε θέση να πληρώνουμε φροντιστήρια, κολυμβητήρια, ιδιωτικούς γιατρούς κτλ.
Έτσι υποβιβάζουμε το επίπεδο της ζωής μας καθώς μειώνεται ο ελεύθερος χρόνος μας, και το σημαντικότερο, δεν βλέπουμε τα παιδιά μας αρκετά ώστε να διαμορφώνουμε υγιείς σχέσεις μαζί τους επιτελώντας και τον απαραίτητο επιμορφωτικό ρόλο που μας αναλογεί.
Η ζωή των παιδιών μας δε, εντατικοποιείται από πολλή μικρή ηλικία, ενώ ταυτόχρονα αποστερείται το παιχνίδι, καθοριστικό παράγοντα για την διαμόρφωση υγιούς προσωπικότητας.
Έτσι λοιπόν, με μεγάλο κόπο λειτουργούμε στην ουσία επιβλαβώς, τόσο για τον εαυτό μας, όσο και για τα παιδιά μας, την ίδια στιγμή που με μικρότερη και, σίγουρα, πολλή πιο ευχάριστη προσπάθεια θα μπορούσαμε από κοινού μέσα σε ένα πλαίσιο συλλογικότητας να επιτυγχάνουμε ένα καλύτερο σχολείο με σωστά βιβλία, ασφαλή πεζοδρόμια και διαβάσεις, ένα δημόσιο κολυμβητήριο στην γειτονιά μας, και ασφαλείς υπηρεσίες δημόσιας υγείας.

«Υπάρχει μια μόνο δυνατή, δημιουργική λύση για την σχέση του εξατομικευμένου ανθρώπου με τον κόσμο: η ενεργός αλληλεγγύη του με όλους τους ανθρώπους και η αυθόρμητη δραστηριότητά του, η αγάπη και η εργασία που τον επανασυνδέουν με τον κόσμο, όχι πλέον με πρωτογενείς δεσμούς[1], αλλά σαν ελεύθερο και ανεξάρτητο άτομο.»
Έριχ Φρομ, Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία

[1] Ως «πρωτογενείς δεσμούς» ο Φρομ αναφέρεται στους δεσμούς ενός παιδιού με τους γονείς του προτού απεξαρτηθεί από αυτούς, αλλά και στην σχέση μεταξύ των προσώπων σε ολόκληρη την πορεία της ανθρωπότητας μέχρι τον Μεσαίωνα, καθώς μέχρι εκείνη την στιγμή κάθε άνθρωπος αντιλαμβανόταν την ύπαρξή του ως μέρος ενός συνόλου τόσο σε πρακτικό επίπεδο μέσα από την οργάνωση της εργασίας, όσο και σε θεωρητικό επίπεδο μέσα από τις θεολογικές ή παραδοσιακές δοξασίες και τελετουργίες.

Ασφαλείς Διαβάσεις // Χρονολόγιο

2010 Μάρτιος 22
Κοινοποίηση, με αφίσσες στην γύρω περιοχή και φυλλάδια τα οποία μοιράστηκαν στα δημοτικά σχολεία και στον σταθμό ΗΣΑΠ, καθώς και παρουσίαση στο παρόν μπλογκ, πρόσκλησης για συμμετοχή στην πρωτοβουλία Ασφαλείς Διαβάσεις.

2010 Απρίλιος 07
Κοινοποίηση προσχεδίου του Αιτήματος προκειμένου να ολοκληρωθεί η σύνταξή του.

2010 Απρίλιος 12
Ολοκλήρωση σύνταξης Αιτήματος και έναρξη συλλογής υπογραφών.

2010 Απρίλιος 17
Ανακοίνωση με αφίσσες, φυλλάδια και στο παρόν μπλογκ, των καταστημάτων που προθυμοποιήθηκαν να συλλέξουν υπογραφές.

2010 Απρίλιος 19
Ενημέρωση όλων των παρατάξεων που συμμετέχουν στο Διαμερισματικό Συμβούλιο του 3ου Διαμερίσματος για την κίνηση των πολιτών.

2010 Απρίλιος 30
Κατάθεση Αιτήματος

2010 Μάιος 05
Έκκληση προς τους εκπροσώπους όλων των παρατάξεων να τοποθετηθούν σχετικά με το Αίτημα.

2010 Μάιος 05
Προώθηση από την Γραμματεία του Διαμερίσματος του Αιτήματος προς το Τμήμα Μελετών του Δήμου Αθηναίων.

2010 Μάιος 25
Ανακοίνωση με αφίσσες φυλλάδια και στο παρόν μπλόγκ, της επικείμενης συνεδρίασης, στις 26 Μαΐου, του Διαμερισματικού Συμβουλίου με θέμα το Αίτημα για Ασφαλείς Διαβάσεις.

2010 Μάιος 26
Συνεδρίαση Διαμερισματικού Συμβουλίου και παρουσίαση του Αιτήματος από πολίτες.

2010 Μάιος 27
Κοινοποίηση της ομόφωνης απόφασης των Διαμερισματικών Συμβούλων προς τους ενδιαφερόμενους πολίτες.

2010 Ιούλιος 20
Ενημέρωση προς τους διαμερισματικούς Συμβούλους και κάθε ενδιαφερόμενο της πρόθεσης των πολιτών να προωθηθεί το ζήτημα στον Συνήγορο του Πολίτη εφ όσον δεν υπάρξει έγκαιρη απάντηση στο Αίτημα.

2010 Ιούλιος 27
Έκδοση απόφασης του Τμήματος Μελετών

2010 Αύγουστος 4
Υπηρεσιακή κοινοποίηση προς την Γραμματεία του Διαμερίσματος την απόφασης του Τμήματος Μελετών

2010 Σεπτέμβριος 8
Κοινοποίηση της απόφασης του Τμήματος Μελετών από την Γραμματεία του Διαμερίσματος προς τους πολίτες.

2010 Σεπτέμβριος 15
Συνεδρίαση Διαμερισματικού Συμβουλίου, τοποθέτηση πολιτών επί της απόφασης του Τμήματος Μελετών και απόφαση του Συμβουλίου για περαιτέρω ενέργειες.

Oι όποιες ενέργειες από μεριάς πολιτών σταματούν μέχρι την διενέργεια των επερχόμενων δημοτικών εκλογών ώστε το θέμα αυτό να μην μετατραπεί σε αντικείμενο κομματικών αντιπαραθέσεων.

Ασφαλείς Διαβάσεις // Στόχοι, Μέθοδος

Στόχοι της πρωτοβουλίας Ασφαλείς Διαβάσεις
Α. Βραχυπρόθεσμοι στόχοι
Α.1. Εξασφάλιση στοιχειωδών συνθηκών για την απρόσκοπτη και ασφαλή μετακίνηση πεζών, αναπήρων, ανηλίκων και ενηλίκων στην περιοχή γύρω από το σχολικό συγκρότημα και τα νηπιαγωγεία που περικλύονται από τις οδούς Θεσσαλονίκης, Κυκλώπων, Τριών Ιεραρχών και Σιλανίωνος καθώς και στην είσοδο της πόλης των Άνω Πετραλώνων από τον σταθμό του ΗΣΑΠ.
Α.2. Ευαισθητοποίηση και δραστηριοποίηση πολιτών σχετικά με θέματα που αφορούν συλλογικά αγαθά και κοινόχρηστους χώρους.
Β. Μακρυπρόθεσμοι στόχοι
Β.1. Δημιουργία προτύπου για ανάπτυξη βελτιωτικών παρεμβάσεων στο αστικό περιβάλλον.
Β.2. Κατοχύρωση της σημασίας των κοινόχρηστων χώρων, σε σχέση με το επίπεδο της ζωής, στην συνείδηση των πολιτών.
Β.3. Επαναπροσδιορισμός της στάσης των πολιτών απέναντι στα συλλογικά αγαθά.

Μέθοδος
Α. Πρωτοβουλιακή δράση και ανάληψη ευθύνης από μεμονωμένους πολίτες.
Β. Παρέμβαση στα θεσμικά όργανα των εμπλεκόμενων φορέων της Πολιτείας, π.χ. Δήμος Αθηναίων, Υπουργείο Μεταφορών κ.λπ., και εξάντληση των θεσμικών περιθωρίων ώστε αυτά τα όργανα να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Γ. Ανοιχτή διαδικασία με διαρκείς ενημερώσεις για όλες τις εξελίξεις και ανοιχτή πρόσκληση συμμετοχής και παρέμβασης προς όλους τους πολίτες.

Ασφαλείς Διαβάσεις // Άρθρο με σχετικό θέμα

«... Μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας και των γύρω περιοχών αρκεί για να αντιληφθεί κανείς τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τους πεζούς κάθε ηλικίας: πεζοδρόμια μικρά και σε πολλά σημεία γεμάτα κακοτεχνίες, διαβάσεις για... τολμηρούς, ανυπαρξία υποδομών έξω από σχολεία κτλ. Σύμφωνα με στοιχεία της Τροχαίας, από τις αρχές του χρόνου ως σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους 140 πεζοί σε διάφορες περιοχές της χώρας, παρασυρόμενοι από οχήματα. Τα θύματα ήταν κυρίως μεταξύ 46 και 55 ετών αλλά και παιδιά, ενώ σχεδόν καθημερινά σημειώνονται ατυχήματα με ηλικιωμένους πεζούς. Λύση στο πρόβλημα υπάρχει σύμφωνα με τον συγκοινωνιολόγο και πολιτικό μηχανικό κ. Σταύρο Κωνσταντινίδη, συνεργάτη του υφυπουργού Μεταφορών κ. Σπύρου Βούγια. Σε μελέτη που εκπόνησε, προτείνει μικρές όσο και οικονομικές παρεμβάσεις στην πόλη, οι οποίες μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο την ασφάλεια των πεζών. Οπως αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα» ο κ. Κωνσταντινίδης «οι παρασύρσεις πεζών είναι το μεγάλο πρόβλημα οδικής ασφάλειας των αστικών περιοχών. Οφείλονται αρκετές φορές στην απροσεξία και των ίδιων των πεζών,αλλά κυρίως στην έλλειψη υποδομών.Πλήττονται συνήθως οι περισσότερο ευάλωτες ομάδες (παιδιά και ηλικιωμένοι). Ωστόσο με απλές, φθηνές και στοχευμένες παρεμβάσεις είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και να υπάρξει θεαματική βελτίωση της οδικής ασφάλειας των πεζών». ...»

Άρθρο του Διονύση Βυθούλκα στην εφημερίδα Το Βήμα, 25/9/2010

Ασφαλείς Διαβάσεις // Απόφαση Συμβουλίου 3ου Διαμερίσματος και επιστολή προς ΗΛΠΑΠ

Επιστολή προς ΗΛΠΑΠ